Alles verandert, continue. Het lijkt alleen wel alsof je die tijdelijkheid pas ziet als je grotere stappen zet. Wanneer je verhuist, kinderen krijgt, trouwt of zoals ik nu, van baan verandert. Pas als je bewust breekt met wat statisch lijkt, zie je hoe beweegelijk alles is.

Vandaag is mijn laatste dag dat ik officieel in dienst ben van Avans Hogeschool. Ik sluit een periode van zeven-en-een-halfjaar af, maar het dichttrekken van de deur is eigenlijk het laatste stapje in het afsluiten van mijn feestje bij Avans. Ik ben vooral dankbaar voor de mensen die ik mocht ontmoeten in mijn tijd bij Avans. Van wie ik de details van het lesgeven en begeleiden van studenten leerden. Die hielpen de problemen te relativeren door flauwe humor. Die er waren als het even tegenzat. Of gewoon voor een mooi gesprek. De mensen die meeliepen terwijl we elkaar veranderden.

Morgen mag ik aan de slag gaan bij wemanity als agile coach. Een compleet nieuw avontuur. Spannend omdat ik niet weet wat er gaat komen. Niet weet wie ik ga ontmoeten. Niet weet welke kant het op gaat. Een wit canvas. Maar ook met vertrouwen dat ik aankom op de juiste plek.

Tot morgen!