Vroeger, als kind was die vraag zo simpel. Niet dat ik zelf zo vaak buitenspeelde, maar in ieder geval had je je kameraadjes snel bij elkaar verzameld. Als kind vond ik het heerlijk om buiten op avontuur te gaan en spanning op te zoeken. Fikkie stoken ofzo. Het speelse had in ieder geval iets onbezorgds, onverantwoordelijks bijna. Kinderen doen vooral en denken veel minder na.

Als volwassene vind ik mijzelf regelmatig op een plek tussen allerlei verantwoordelijkheden, deadlines of projecten. Die vooral in mijn hoofd leven. Óf waarmee ik misschien wel vooral in mijn hoofd leef. Een wandelend hoofd las ik ooit wel eens, dat slaat de spijker aardig op z’n kop.

Wat ik herkende aan dat wandelende hoofd, is dat die ook wel erg van comfort en controle houdt. Alles moet vooral op zijn manier gaan en hem op z’n gemak stellen. Waar dat wandelende hoofd dus niet zo van houdt is onverantwoordelijk buitenspelen bijvoorbeeld.

Nou ga ik niet direct buiten fikkie stoken (hoewel gecontroleerd in een kachel of vuurkorf dat wel erg lekker is), maar een beetje gek doen buiten doet wel wonderen.

In Nederland regent het wel eens en als kind wisten we prima wat we daarmee konden: regenplassen zijn voor kinderen uitstekend speelgoed. Nu had ik inmiddels al wel het trailrunnen ontdekt, wat eigenlijk weinig anders is dan hardlopend asfalt vermijden, maar daardoor ben je wel gekleed om vies te worden. En het is uitgerekend die combinatie: regen en hardlopen, die dat mijn wandelende hoofd erg oncomfortabel vindt.

Die eerste keer door een plas rennen vergeet ik niet snel. De kou en nattigheid die snel ruimte maken voor speelsheid. Ze spoelen zo je ideeën over de wereld weg en brengen je in contact met het kind wat wil buitenspelen. Net na de regen hardlopen, in de regen hardlopen, hardlopen als het vriest, hardlopen en zwemmen combineren. Als het maar een beetje ongemakkelijk voelt, wist ik dat ik goed zat. Het wandelende hoofd checkt uit en het speelse kind rent vrolijk nog een rondje door de plas.

Waar ik misschien nog het meest dankbaar voor ben? Dat ik beter herken dat ik mij in het dagelijks leven niet comfortabel voel. Dat ik eigenlijk om die regenplas die voor mij ligt heen wil lopen, terwijl ik stiekem weet dat het beter is om er doorheen te gaan. Met het plezier van buitenspelen, lukt mij dat ook nog eens!